Big bang büyük patlaması. Kredi kartı aidatı iade dilekçesi.

Sonuç olarak, diğerlerinin yanı sıra John Philoponus, Kindi, Saadia Gaon, Gazzali ve Immanuel Kant tarafından evrenin sınırlı bir geçmişe sahip olduğuna dair çeşitli mantıksal argümanlar geliştirilmiştir [2] . İngiliz ilahiyatçı Robert Grosseteste, 1225 tarihli De Luce (Işık Üzerine) adlı incelemesinde maddenin ve kozmosun doğasını araştırdı. Evrenin bir patlamada doğuşunu ve maddenin kristalleşmesini, Dünya'nın etrafındaki bir dizi iç içe küre içinde yıldızlar ve gezegenler sayesinde olduğunu tanımladı. De Luce , tek bir fiziksel yasa kümesi kullanarak gökleri ve dünyayı tanımlamaya yönelik ilk girişimdir. 1610'da Johannes Kepler, sonlu bir evreni tartışmak için karanlık bir gecede gökyüzünü kullandı. Yetmiş yedi yıl sonra, Isaac Newton evrendeki büyük ölçekli hareketi tanımladı. 1920'li yıllara gelindiğinde iki bilim adamının ortaya attığı Big Bang big bang büyük patlaması yani büyük patlama teorisi evrenin sır perdesine oturtulmasına yardımcı olmuştur. Edgar Allan Poe, Eureka: A Prose Poem başlıklı 1848 makalesinde benzer bir döngüsel sistem yayınladı. Bilimsel bir çalışma olmasa da Poe, metafizik ilkelerden yola çıkarken çağdaş fiziksel ve zihinsel bilgilerle evreni açıklamaya çalıştı. Bilim camiası tarafından görmezden gelinen ve edebiyat eleştirmenleri tarafından sıklıkla yanlış anlaşılan bu kitabın bilimsel sonuçları son zamanlarda yeniden değerlendiriliyor. Poe'ya göre, maddenin ilk hali tek bir ” İlkel Parçacık ” idi. İtici bir güç olarak kendini gösteren ”İlahi İrade”, İlkel Parçacığı atomlara böldü. Atomlar, itici kuvvet durana kadar ve çekim kuvveti bir tepki olarak ortaya çıkana kadar uzay boyunca eşit olarak yayılır. Haftası: 7650 – patlaması 229 000 mIU/ml.